«Պադվալում» մնալ չկարողացա, որովհետև սարսափելի էին լացի ձայները, բոլորը դիրքապահ ունեին, երեխաները դպրոցներում էին
Քաղաքացիները փակել են Մարգարա–Վանաձոր միջպետական ճանապարհը
Ապաստանել ենք Վարդենիսում, որի թիկունքը պիտի լիներ Շահումյանը, չկա Արցախը, ուրեմն վտանգված է Հայաստանը
Ես միայն աղոթում էի, որ ճակատագրի կրկնություն չլինի, որ եղբորս տղաները մեր պես անհայր չմեծանան
Երբ կռվի մեջ ձախողում էին, կրակում էին խաղաղ բնակավայրերի վրա, միայն մեր բակում 2 արկ է պայթել
Սփոփվում ենք նրանով, որ հայրս մեր կողքին է, և օրվա ցանկացած ժամի կարող ենք գալ, խունկ ծխել, սրտներս թեթևացնել...
Չի եղել դեպք, որ սրտի զարկով վիրավոր բերեն, կանգ գրանցվի. արել ենք ամեն ինչ, որ զոհ քիչ ունենանք
Մեր ապագան այդպես էլ չեկավ… հիմա հայրենիքս էլ չկա, հայրենիքիս պաշտպանն էլ, հերոսներին էլ ամեն օր արժեզրկում են
Աչքիս առաջ եկավ աղջկաս պատկերը, հետո կնոջս ձայնը սթափեցրեց, որ բացեմ աչքերս
Գաղթի ճանապարհին մի կին մի կտոր պանիր հյուրասիրեց, մեկը՝ մի քիչ հաց, մյուսը՝ խնձոր. իրար ցավ կիսելով տեղ հասանք