Քթի անոթասեղմիչ կաթիլները չպետք է օգտագործվեն յոթ օրից ավելի՝ դեղորայքային կախվածության և լուրջ բարդությունների զարգացման ռիսկի պատճառով, ասել է վարակիչ հիվանդությունների մասնագետ, բժշկական գիտությունների դոկտոր Անդրեյ Պոզդնյակովն «Իզվեստիա»-ին տված հարցազրույցում։
Նրա խոսքով՝ ֆենիլեֆրինի, օքսիմետազոլինի կամ քսիլոմետազոլինի վրա հիմնված դեղամիջոցների երկարատև օգտագործումը հանգեցնում է «նաֆթիզինային» ռինիտի զարգացմանը, երբ արյան անոթները դադարում են ինքնուրույն նեղանալ առանց դեղամիջոցի դեղաչափի։
Մասնագետը բացատրել է, որ անոթասեղմիչ կաթիլները առաջացնում են լորձաթաղանթի անոթների ժամանակավոր սպազմ՝ նվազեցնելով սուր շնչառական վիրուսային վարակների հետ կապված այտուցը և արտադրությունը։ Սակայն դրանց խորհուրդ տրվածից ավելի երկար օգտագործումը ստեղծում է արատավոր շրջան. դեղամիջոցի դադարեցումից հետո այտուցը ուժեղանում է, ինչը ստիպում է հիվանդին կրկին օգտագործել կաթիլները։ Հատկապես զգույշ պետք է լինեն հիպերտոնիայով, աթերոսկլերոզով, հիպերթիրեոզով, գլաուկոմայով և շաքարային դիաբետով տառապող մարդիկ։
Պոզդնյակովը շեշտել է, որ քթի լորձաթաղանթի թարախային արտանետման, թեթև խցանման և նման դեղամիջոցներից կախվածություն ունեցող հիվանդների դեպքում հակացուցված են հակամարմինները։ Հոսող քթի անվտանգ բուժման համար բժիշկը խորհուրդ է տալիս օգտագործել աղային լուծույթներ լորձաթաղանթը մաքրելու համար, հակաբակտերիալ կաթիլներ՝ բակտերիալ վարակների դեպքում և վերականգնողական միջոցներ՝ հյուսվածքների վերականգնման համար։
«Լորձաթաղանթի նորմալ ֆունկցիայի վերականգնումը պահանջում է ժամանակ և համբերություն։ Անհրաժեշտ է աստիճանաբար նվազեցնել կաթիլների դեղաչափը և հաճախականությունը, անցնել աղային լուծույթների, որոնք հեշտացնում են շնչառությունը՝ առանց վնաս հասցնելու, օգտագործել գլյուկոկորտիկոստերոիդներ պարունակող դեղամիջոցներ՝ բորբոքումն ու լորձաթաղանթի գերռեակտիվությունը թեթևացնելու համար, և անցնել ֆիզիոթերապիա։ Ծանր դեպքերում խորհուրդ է տրվում վիրաբուժական բուժում», - խորհուրդ է տվել մասնագետը։
Բուժման կանխատեսումը բարենպաստ է այն դեպքում, եթե ժամանակին դիմել բժշկի, և որ առկա չեն ուղեկցող հիվանդություններ, ինչպիսիք են պոլիպները կամ քրոնիկ ալերգիկ ռինիտը։