Նիկոլ Փաշինյանի ընտանիքին պատկանող կայքում մի անստորագիր հոդված է հրապարակված(ենթադրաբար՝ դրա հեղինակը դարձյալ Նիկոլ Փաշինյանն է)՝ «Ինչու Հայաստանի տարածքով, ովքեր են միջանցքի հիմնական շահառուները, և ինչու միջանցք, այլ ոչ թե ճանապարհ» թեմայով, որի եզրափակիչ հատվածում գրված է. «... թե Ադրբեջանը, թե Թուրքիան, թե Ռուսաստանը կողմ են, որ ՀՀ տարածքով միջանցքը լինի Ռուսաստանի վերահսկողության ներքո»։ Պուտինի ու Ալիևի հետ միասին, 2020թ-ի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության տակ դրված է նաև Փաշինյանի ստորագրությունը:

Իհարկե, եռակողմ հայտարարության տեքստում օգտագործվում է «Տրանսպորտային հաղորդակցություն», Փաշինյանի ընտանիքի կայքի հոդվածում՝ «միջանցք» տերմինը, բայց դա չի փոխում իրավիճակը՝ գործ ունենք մի իրականության հետ, որ Փաշինյանը համաձայնություն է տվել մի հաղորդակցության, որը ոչ թե արտատարածքային, այլ ֆունկցիոնալ միջանցք է՝ ռուսական վերահսկողությամբ: Ստացվում է՝ ՀԺ-ի հոդվածագիր Փաշինյանը հակադրվում վարչապետ Փաշինյանին:

Բայց նման «մանրուքները» Փաշինյանին չեն հետաքրքրում: Կարևորը՝ հանրային կարծիքի ձևավորելն է, թե ինչպես է մեր «քաջ» վարչապետը պայքարում «դավադիր» ռուսների ու ոսոխ թուրքերի դեմ: Նիկոլ Փաշինյանը իրականում ժամանակ է ձգձգում, որովհետև հասկանում է, որ որևէ փաստաթղթի ստորագրում կարող է իշխանության կորստի պատճառ դառնալ, մանավանդ, նա վաղուց կորցրել է հանրային վստահությունը:

Փաշինյանը մի կերպար է, որը գերադասում է զիջել ոչ թե թղթով, այլ հանձնել արյունով: Կարևորը՝ ոչ ոք իրեն կապիտուլյանտ չանվանի:

Վահրամ Բագրատյան