Ֆրանսիայի Սենատը, երեկ ուշ երեկոյան, ձայների՝ 295 կողմ, 1 դեմ հարաբերակցությամբ ընդունել է բանաձև, որով կոչ է անում կառավարությանը պատժամիջոցներ սահմանել Ադրբեջանի դեմ։
Փաստաթուղթը նաև կոչ է անում Բաքվին դուրս բերել ուժերը Հայաստանի տարածքից ու երաշխավորել, որ Լաչինի միջանցքի կարգավիճակը մնա անփոփոխ՝ 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հայտարարության համաձայն։
Խորհրդարանը նաև խնդրում է Ֆրանսիայի կառավարությանը դիտարկել Լեռնային Ղարաբաղում մարդասիրական գրասենյակ ստեղծելու հարցը, ինչպես նաև բոլոր միջոցներով ցույց տալ Փարիզի աջակցությունը Երևանին՝ քննարկելով Հայաստանի պաշտպանական կարողությունների ամրապնդումը։
Ամենևին պետք չէ թերագնահատել Ֆրանսիայի Սենատի բանաձևի քաղաքական նշանակությունը: Այն լուծում է առնվազն չորս խնդիր՝ ճանաչում է Ադրբեջանի ագրեսիան Հայաստանի հանդեպ, ունի կանխարգելիչ բնույթ, ընդունում է ԼՂ հակամարտության գոյությունը ու վերջապես՝ մատնանշում է այն գործիքակազմը, որը կգործարկվի Բաքվի դեմ, եթե նրա կողմից համապատասխան հետևություններ չարվեն:
Մյուս կողմից, երեկ ընդունված բանաձևը խորհրդատվական բնույթ ունի և պարտադիր չէ կատարման համար։ Պաշտոնական Փարիզը երեկ չի առարկել բանաձևի ընդունմանը, բայց ամենևին փաստ չէ, թե այն ինչքանով ուղենշային կդառնա Ֆրանսիայի կառավարության համար: 44-օրյա պատերազմից հետո էլ Սենատը բանաձև էր ընդունել Արցախի անկախությունը ճանաչելու անհրաժեշտության վերաբերյալ։ Այդ բանաձևը 2020 թվականին ընդունվել էր գրեթե միաձայն՝ ձայների 305 կողմ, 1 դեմ հարաբերակցությամբ, բայց գործնականում մնացել էր թղթի վրա:
Արձանագրենք՝ Ֆրանսիայի Սենատի բանաձևը կարևոր միջազգային իրավա-քաղաքական համատեքստ է ստեղծում հայկական կողմի համար, բայց այն, հազիվ թե, որոշիչ նշանակություն ունենա Հայաստանի տարածքների դեօկուպացիայի կամ ԼՂ խնդրի լուծման համար, եթե դրան չհաջորդեն, մի կողմից, հայկական դիվանագիտության նպատակային գործունեությունը, մյուս կողմից՝ միջազգային դերակատարների հետևողականությունը:
Ամփոփենք՝ ունենք դիվանագիտական հաջողություն, որը սակայն պետք մղի լուրջ աշխատանքի՝ առանց էյֆորյայի:
Վահրամ Բագրատյան