Մանկական կուլ տալը նորածինների մոտ տարածված օրինաչափություն է, որը կարող է պահպանվել նաև մեծ երեխաների մոտ, եթե անտեսվի։ Այն ազդում է խոսքի հմտությունների զարգացման և կծվածքի ձևավորման վրա, «Գազետա»-ին ասել է պարոդոնտոլոգ և «Ստոլիցա» կլինիկայի գլխավոր տնօրեն Եգանա Մարուֆիդին։
Կուլ տալու ֆունկցիան իրականացվում է որոշակի մկանային խմբերի համակարգված կծկման միջոցով՝ նյարդային համակարգի վերահսկողության ներքո։ Այս գործընթացը տարբեր կերպ է ընթանում փոքր երեխաների և մեծահասակների մոտ։
«Նորածինները ծնվում են լավ զարգացած ծծելու ռեֆլեքսով. նրանց մարմինը պատրաստվում է կրծքով կերակրմանը։ Կաթը կերակրափող մղելու համար լեզուն կուլ տալու ժամանակ առաջ-ետ է շարժվում։ Բերանը մի փոքր բաց է, և վերին և ստորին ծնոտները չեն փակվում։ Եթե այս բնութագիրը պահպանվում է 3 տարեկանից բարձր երեխաների մոտ, դա համարվում է անոմալիա, քանի որ այն բացասաբար է ազդում խոսքի և կծվածքի վրա», - բացատրել է բժիշկը։
Ստոմատոլոգի խոսքով՝ այս շեղման երկու հիմնական նշան կա. երեխան ուտում է հեղուկով պինդ սնունդ, և երեխան նկատելիորեն լարում է կզակն ու շրթունքները կուլ տալիս։
«Եթե 3 տարեկանից բարձր երեխայի լեզուն տեղադրված է բերանի հատակին, սա աննորմալ է։ Երբ լեզուն չափազանց ուժեղ է սեղմում հյուսվածքներին, ատամները հաճախ առաջ են շարժվում, և շրթունքների լարվածությունը ստիպում է վերին և ստորին առջևի ատամներին շեղվել դեպի քիմքը և լեզուն։ Կուլ տալու այս տեսակը հանգեցնում է ատամների միջև ճեղքերի՝ այսպես կոչված դիաստեմաների առաջացմանը։ Կարող է զարգանալ բաց կամ կողմնային կծվածք, նեղացած կամ գոթական քիմք», - բացատրել է բժիշկը։
Խնդիրը սկսվում է կաթնախառնուրդից և կրծքի կաթից մեծահասակների սննդին անցնելու ժամանակ։ Երեխայի սննդակարգում պինդ սննդի պակասն այստեղ բացասական դեր է խաղում։
Օրթոդոնտիկ բուժում անցնելուց առաջ անհրաժեշտ է շտկել շրթունքների և լեզվի աննորմալ շարժումները կուլ տալու ժամանակ։ Դրա համար հնարավորինս շուտ պետք է խորհրդակցել լոգոպեդի և ատամնաբույժի հետ, ովքեր կարող են օգնել լուծել այս խնդիրը։