«Հրապարակ» թերթը գրում է.

Մեր տեղեկություններով, արտախորհրդարանական ուժերի հետ հանդիպման ձեւաչափի մշտական անդամ, «Ուժը հայրենյաց» կուսակցության առաջնորդ, ԱԺ նախկին պատգամավոր Տիգրան Արզաքանցյանին պետական պաշտպանություն է տրամադրվել, նրան այժմ ամենուր ուղեկցում եւ անվտանգությունն ապահովում են ոստիկանության ծառայողներ, որոնք մշտական կցված են Արզաքանցյանին։

Մեզ ասացին, որ Տիգրան Արզաքանցյանին ոստիկանական պաշտպանություն է տրամադրվել Վարդան Ղուկասյանի՝ Դոգի, Արտակ Գալստյանի եւ մյուսների գործով։ Հիշեցնենք, որ Արզաքանցյանը Դոգի դեմ ցուցմունք էր տվել՝ ասելով, որ իրենից շանտաժով գումար են պահանջել՝ ուղիղ եթերներում չհայհոյելու դիմաց։ Հարուցված քրեական գործի շրջանակներում մեծ թվով մարդիկ են կալանավորվել, այդ թվում՝ «Հանրային ձայն» կուսակցության նախագահ Արտակ Գալստյանը, նրա կինը եւ մի խումբ մերձավորներ, որոնք, ըստ նախաքննության մարմնի, տեւական ժամանակ իրականացրել են շորթումներ՝ Վարդան Ղուկասյանի մասնակցությամբ։ Եվ մեծ թվով մարդիկ, ըստ նախաքննական մարմնի, մուծվել են նրանց, որ եթերում իրենց հասցեին սեռական բնույթի հայհոյանքներ չհնչեն, կոմպրոմատներ չհրապարակվեն, եւ Դոգն իրենց չանդրադառնա։ Քրեական գործը բազմաթիվ դրվագներից է կազմված, մի խումբ տուժողներ կան գործում, նախաքննություն է ընթանում։
Մ

ենք նախ ոստիկանությունից փորձեցինք ճշտել, թե ինչու են Արզաքանցյանին ոստիկաններ ուղեկցում, ինչ վտանգ է նրան սպառնում, արդյոք Արզաքանցյա՞նն է դիմել ոստիկանություն՝ խնդրելով ապահովել իր անվտանգությունը, թե՞ իրավապահներն են նշված քրեական գործի շրջանակներում նպատակահարմար գտել նրա անվտանգության ապահովման լրացուցիչ միջոցառումներ ձեռնարկել։ Ոստիկանությունից մեզ ասացին, որ անվտանգությունը քննիչի որոշմամբ է տրամադրվում, ուստի մեկնաբանել չեն կարող։ Քննչական կոմիտեից էլ գրավոր հարցում պահանջեցին՝ այս պարզ հարցին պատասխանելու համար։ Նշենք, որ մենք նաեւ Տիգրան Արզաքանցյանից փորձեցինք ճշտել վերոնշյալ հարցերի պատասխանները, սակայն նա ողջ օրվա ընթացքում կա՛մ անջատում էր հեռախոսը, կա՛մ պարզապես չէր պատասխանում զանգերին։

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Դեռևս մեկ-մեկուկես ամիս առաջ, հղում տալով մեր իշխանական աղբյուրներին, տեղեկացրել էինք, որ առաջիկայում իշխանությունները «իրավական» գործիքակազմով քաղաքական ռեպրեսիաների նոր ալիք են պատրաստում: Նաև ընդգծել էինք, որ խոսքը վերաբերում է խոշոր «կալիբրի» ընդդիմադիր քաղաքական գործիչներին։ Օրերս ականատես եղանք, թե ինչպես ձերբակալվեց, իսկ հետո զավեշտալի պատճառաբանությամբ երկամսյա ժամկետով կալանավորվեց ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանը:

Երեկ էլ Նիկոլ Փաշինյանի դատախազությունը հաղորդագրություն տարածեց, որտեղ նշվում էր, թե 2004 թվականին՝ Սերժ Սարգսյանի՝ պաշտպանության նախարար լինելու տարիներին, ՊՆ-ն 500 հազար դոլարով պարտքի դիմաց բանկից շինություն է ստացել և մեկ ամիս անց 90 հազար դոլարով վաճառել մեկ այլ բանկի: «Փաստ» թերթի տեղեկություններով, սա Նիկոլ Փաշինյանի և բացառապես նրա շահերը սպասարկող իրավապահ համակարգի հերթական փորձն է՝ առաջիկայում սպասվող բանակցային գործընթացների և հերթական զիջումների ֆոնին ընդդիմադիր դաշտը հնարավորինս լռեցնելու և սպասվող դիմադրության օջախները մարելու ուղղությամբ։

Մեր աղբյուրների փոխանցմամբ, այս օրինակներն ընդամենը «ծաղիկներն» են, և Նիկոլ Փաշինյանը փորձելու է առաջիկայում հնարավոր բոլոր մեթոդներով հասնել իր համար «կոմֆորտ միջավայրի», որպեսզի կարողանա մաքսիմալ հանգիստ իրականացնել սկսածը։ Սակայն, մեր տեղեկություններով, ամեն ինչ կարող է հակառակ արդյունքն ունենալ...

«Ժողովուրդ» օրաթերթը գրում է.

«Ժողովուրդ» օրաթերթի տեղեկությունների համաձայն՝ ՀՀ գլխավոր դատախազության ապօրինի ծագում ունեցող գույքի բռնագանձման գործերով վարչությունը, ամենայն հավանականությամբ, Արարատյան հայրապետական թեմի առաջնորդ, արքեպիսկոպոս Նավասարդ (Սամվել) Կճոյանի գույքի հարցով դիմում կներկայացնի դատարան:

Ավելին՝ մեր տեղեկություններով՝ դատախազությունում այս պահին Կճոյանի պարզաբանումներն են ստուգում, որոնք, կարծես թե, այդքան էլ համոզիչ չեն համարել։ Մեր այս տեղեկությունը ՀՀ գլխավոր դատախազությունից չմեկնաբանեցին։ Ինչպես հայտնի է, այս տարվա հունվարի 23-ին Արարատյան հայրապետական թեմի առաջնորդ, արքեպիսկոպոս Նավասարդ (Սամվել) Կճոյանը հրավիրվել էր Գլխավոր դատախազության ապօրինի ծագում ունեցող գույքի բռնագանձման գործերով վարչություն:

Կճոյանին պատկանող գույքի առնչությամբ իրականացվում է ուսումնասիրություն, որի արդյունքում կազմվել է ամփոփագիր, ավելին՝ Նավասարդ Կճոյանի գույքն արգելանքի տակ է դրվել: Բանն այն է, որ իրավապահները հարց են բարձրացրել՝ որտեղից հոգեւորականը, որը չի ունեցել եկամուտ, ունի մեծ ծավալների գույք: Հոգեւորականը բացատրել է, որ դա նա՝ որպես հոգեւորական, ստացել է նվիրատվություն, իսկ, ահա, իրավապահները հոգեւորականին բացատրել են, որ եկեղեցին ասում է՝ այդ նվիրատվությունն իրենը չէ, եկեղեցունն է:

Հիմա բանը հասել է այնտեղ, որ դատախազությունը սպասում է հոգեւորականի կողմից ներկայացվելիք փաստաթղթերին, որոնք կհիմնավորեն, որ Կճոյանի ունեցվածքն օրինական է։ Նվիրատվությունն անձամբ իրե՞ն են արել, թե՞ եկեղեցուն. փաստ է, որ նա է տնօրինում գույքը:

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Ինչպես արդեն տեղեկացրել ենք, սեպտեմբերին սպասվող Երևանի ավագանու ընտրությունների հետ կապված՝ տարբեր քաղաքական ուժեր ոչ միայն ակտիվ նախընտրական քարոզարշավ են սկսել, թեպետ պաշտոնապես այն դեռ չի մեկնարկել, այլև ձևավորում են իրենց նախընտրական շտաբները: Օրեր առաջ նաև նշել էինք, որ ՔՊ շտաբի պետը լինելու է արտակարգ իրավիճակների նախարար Արմեն Փամբուխչյանը:

Նախօրեին էլ հայտնի դարձավ, որ «Ապրելու երկիր» կուսակցության նախընտրական շտաբը ղեկավարելու է կուսակցության համահիմնադիր, քաղխորհրդի անդամ Մեսրոպ Առաքել յանը։ «Փաստ» թերթի տեղեկություններով, նման որոշման համար հիմք է հանդիսացել ոչ միայն այն հանգամանքը, որ նա կուսակցության համահիմնադիրներից մեկն է, կամ որ նա քաղաքական և կառավարման լուրջ փորձառություն ունի, այլև այն, որ Առաքել յանը նաև ընտրական փորձ ունի հատկապես ՔՊ-ի դեմ պայքարելու գործում:

Ի մասնավորի, նա համակարգել է նաև ՏԻՄ ընտրություններում կուսակցության նախընտրական շտաբները։ Ավելին, նախորդ երկու տարվա ավագանու ընտրությունների արդյունքում այս կուսակցությունը ներկայացված է 18 համայնքում, համատեղ կառավարում է իրականացնում Տաթևում և հաղթել է Ալավերդի, Նոյեմբերյան համայնքներում՝ ընդդիմադիր դարձնելով ՔՊ-ին։

«Ժողովուրդ» օրաթերթը գրում է.

«Ժողովուրդ» օրաթերթի տեղեկություններով՝ ընդդիմադիր «Հայաստան» խմբակցությունը երկարատեւ քննարկումներից հետո որոշել է մասնակցել Երեւանի ավագանու առաջիկա ընտրություններին:

Մեր աղբյուրներից տեղեկացանք, որ ընդդիմադիր խմբակցությունն այս օրերին ակտիվ քննարկումների մեջ է. որոշում են՝ ինչ ձեւաչափով մասնակցեն, ում թեկնածությունն առաջադրեն։ Նրանք փորձում են գտնել մի թեկնածուի, ում շուրջ հնարավոր կլինի լայն կոնսոլիդացիա ապահովել եւ գնալ քաղաքական, այլ ոչ քաղաքային ընտրության: Փաստ է, որ այս պահին դեռ թեկնածու չեն գտել, փնտրտուքների մեջ են:

«Ժողովուրդ» օրաթերթի հետ զրույցում «Հայաստան» խմբակցության քարտուղար Արծվիկ Մինասյանը հաստատեց մեր այս տեղեկությունը՝ հավելելով. «Թե ինչ ձեւաչափով ենք մասնակցելու, կամ թեկնածուն ով է լինելու, որոշում չկա. քննարկումները սրանց շուրջ դեռ շարունակվում են»:

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Երբ Մոլդովայի հայ համայնքի հետ հանդիպման ժամանակ Փաշինյանը հայտարարեց, թե պատրաստվում է ներկայանալ 44-օրյա պատերազմի հանգամանքներն ուսումնասիրող քննիչ հանձնաժողով, որը հեռարձակվելու է ուղիղ եթերով, արդեն պարզ էր, թե ինչ շոու է նախատեսվում բեմադրել։ Միաժամանակ, Փաշինյանն անոնսել էր, որ իր խոսքում շատ մեծ նորություններ չեն լինելու։ Ըստ էության, շատ քիչ բան է լինելու բանակցային գործընթացի վերաբերյալ, որովհետև երեք տավա ընթացքում շատ է խոսվել դրա մասին։ Եթե բանակցային գործընթացի հետ կապված նոր բացահայտումներ չպետք է լինեին, ապա պարզ էր, որ հունիսի 20-ը լինելու է մեղավորների ու քավության նոխազների նշանակման օր։

Այլ կերպ ասած՝ նորից շարժման մեջ է դրվելու «ամեն ինչում նախկիններն են մեղավոր» հին տեսաերիզը։ Դե, հասկանալի է՝ ոչ միայն նախկինները, նաև զինվորականները, Ռուսաստանը, մի խոսքով՝ բոլորը, միայն ոչ «խեղճուկրակ Նիկոլը»: Ընդ որում, Փաշինյանը մի քանի ժամ անընդմեջ ելույթ ունեցավ, բայց պարզվեց, որ դա բավարար չէ։ Քննիչ հանձնաժողովում նրա «հարցաքննությունը» շարունակվելու է նաև հունիսի 27-ին, որն արդեն անցնելու է հարցուպատասխանի ռեժիմով, երբ քպականները իրենք իրենցով կհավաքվեն, հարցեր կուղղեն, իսկ հետո կծափահարեն իրենց սրտի վարչապետին։ Փաստորեն, թատրոն էլ չէ, «մեկ դերասանի» նոր սերիալ է նկարահանվում: Դե, կախված իրադարձություններից՝ բացառված չէ, որ տեղի ունենա նաև հարցուպատասխանի երրորդ սերիան։

Բայց Նիկոլի շոուից ավելի ուշագրավ էր, որ հանրային-հասարակական շրջանակներում բավական ընդգծված անտարբերության նշաններ կան քննիչ հանձնաժողովում Փաշինյանի երկարաշունչ ինքնարդարացման, իսկ իրականում՝ ինքնախոստովանական ելույթի նկատմամբ։ Եթե առաջին հայացքից կարող էր թվալ, թե Փաշինյանի խոսքը պետք է մեծ ռեզոնանս ապահովեր, ապա այն նույնիսկ ակտիվ քննարկումների թեմա չդարձավ։ Ի սկզբանե պարզ էր, որ Փաշինյանը փորձելու է որոշակի հայտնի հրապարակային իրողություններ վերցնել, դրանք շաղախել իրեն ձեռնտու կերպով, մանիպուլացնել փաստերը, իսկ հետո դրանք հրամցնել հանրությանը։ Ինչ խոսք, Փաշինյանը վարպետացել է մանիպուլ յացիաների հարցում, սակայն մի քանի կարևոր դիտարկումներ կարելի է առանձնացնել։ Փաշինյանն իր խոսքում վկայում է, թե իրեն ինչ հայտնում էին, ինքը միամիտի պես հավատում էր։

Օրինակ՝ մինչև եռակողմ հայտարարության ստորագրման պահը իրեն զեկուցում էին, որ Շուշիի մի մասը Պաշտպանության բանակի վերահսկողության տակ է, Շուշին անկում չի ապրել, ու ինքն էլ հավատ էր ընծայում դրան։ Տպավորություն է, որ նա, երկրի ղեկավար, ավելին՝ «գերագույն գլխավոր հրամանատար» լինելով հանդերձ, որևէ պատասխանատվություն չի ունեցել, ընդամենը լսողի դերում է հանդես եկել։ Այն էլ՝ միամիտ լսողի: Այ, այ, այ, էլի՝ «խեղճ Նիկոլ»: Չէ, հասկանում ենք, որ հավատացողներ դեռ կան, բայց ստերն արդեն, անկեղծ ասած, չափազանց թույլ են դառնում: Առավել ևս, երբ նույն մենախոսության մեջ, Շուշիի հանձնման հետ կապված իր իրազեկության մասին տարաբևեռ ամսաթվեր է հայտնում: Բայց մանրամասների մեջ չխորանանք, արժեք չունեցող ստերն ու մանիպուլ յացիաները «ջրի վրա» են, դրանց վրա ժամանակ չկորցնենք: Հաջորդը. Փաշինյանը փորձում էր ցույց տալ, թե բանակցությունների արդյունքում ինչպիսի ծանր պայմաններ են հայկական կողմին պարտադրված եղել, երբ ինքը ստանձնել է երկրի ղեկը։

Ինչպես իշխանության համակիրներն են նշում, «դե խեղճ ու միամիտ վարչապետն ի՞նչ աներ, Արցախի թեման նրա գրպանն են գցել»։ Նախօրեին համարյա բառացի նույնն ասում էր նաև ինքը: Բայց նույնիսկ եթե ենթադրենք, թե բանակցությունները հայկական կողմի օգտին չէին ընթանում (չնայած բացարձակ այդպես չէ), ու նախկին ղեկավարներն էլ չէին խոստովանում դա, ապա մի քանի հարց է ծագում: Նախ՝ իսկ ինչո՞ւ էր Փաշինյանը բանակցությունների սեղանին ավելի վատացրել հայկական կողմի պայմանները, որի արդյունքում Ադրբեջանը հաջողացրեց լեգիտիմացնել Արցախի նկատմամբ իր ագրեսիան։ Ստացվում է, որ նա քննիչ հանձնաժողովում ինքնախոստովանություն է անում, որ ոչ միայն չի կարողացել փոխել բանակցությունների սկզբնավորված ընթացքը, այլև հայկական կողմի համար դրանք ավելի է բարդացրել՝ հասցնելով պատերազմի։

Մյուսը՝ եթե նույնիսկ տեսականորեն ընդունենք, որ նախկիններն արդեն իսկ համաձայնել էին, որ Արցախն Ադրբեջանի կազմում լիներ, մի խոսքով՝ «գցել էին իր գրպանը» ու այդ մասին հանրությանը չէին տեղեկացնում, ապա ինչո՞ւ հենց սկզբից, ունենալով բավական բարձր վարկանիշ, չէր բարձրաձայնում այդ մասին, ինչո՞ւ սկսեց «սեփական կետից» ու տարավ պատերազմի, դարձավ հազարավոր զոհերի, կորուստների պատճառ: Եվ վերջապես, հետաքրքիր է՝ այդ ինչպե՞ս է, որ նախկինները վաղուց «ծախել» էին Արցախը, բայց Արդբեջանը չէր վերցնում, սպասում էր...

Ինչի՞ն էր սպասում, որ Նիկոլը Հայաստանում գա իշխանությա՞ն: Վերջում՝ մի կարևոր արձանագրում ևս պետք է կատարել. քննիչ հանձնաժողովում Փաշինյանի հրապարակային ելույթով անհավասար պայմաններ են ստեղծվում։ Եթե Փաշինյանը հրապարակային է խոսում, ապա մյուս մասնակիցները դռնփակ ելույթներ են ունենում, ուստի հանրությունը զրկվում է նրանց լսելու հնարավորությունից: Նիկոլի արյունը ավելի կարմի՞ր է, թե՞ ուղղակի կապույտ է...