«Բիբլիական» պոեմում Շիրազը դիմում է աշխարհի ստեղծման աստվածաշնչյան առասպելին՝ ներկայացնելով մարդու հզորությունը և կարողությունը դժվարությունները հաղթահարելու ճանապարհին։ Հեղինակը ներկայացնում է մարդուն՝ որպես բնության գլուխգործոց։ Երկրի ու երկնքի մեջտեղում կանգնել է մարդը, և մարդու մեջ է խտացված մարդկությունը։ Եվ ցավի միջով անցնելով բանաստեղծը եզրակացնում է, «որ ոչ թե աստված ստեղծեց մարդուն, այլ մարդն իր ահից ստեղծեց աստծուն»։