Սերժ Սարգսյանն, օրեր առաջ, իր գրքի շնորհանդեսի ժամանակ, տառացիորեն հայտարարել է, որ չի կարող մարդ ուրիշների օգնությամբ իշխանություն ստանալ ու այդ ուրիշների կամակատարը չլինել՝ նկատի ունենալով Նիկոլ Փաշինյանին:

2018թ-ի իրադարձություններից հետո Հայաստանի երրորդ նախագահը երբեք այսքան ուղիղ տեքստով չի խոսել, այսպես կոչված, հեղափոխության «ծագման» մասին:

Հեղափոխության օտար հետագծի մասին շատերն են խոսել՝ մահաբեր պատերազմից առաջ և հետո, սակայն այլ բան է, այսպես կոչված, փորձագիտական կարծիքը (եթե նույնիսկ այն հիմնավոր է), մեկ այլ բան է, երբ արտաքին միջամտության մասին խոսում է մի մարդ, ով, թերևս, միակն է, ով ամենայն մանրմասնությամբ տիրապետում է հինգ տարվա վաղեմության իրադարձությունների բոլոր «անտեսանելի» կողմերին:

Հուսանք՝ Սերժ Սարգսյանը նախօրեին ընդամենը փակագծեր բացեց ու առաջիկայում ավելի հանգամանալից կխոսի Նիկոլ Փաշինյանի ու նրա թիմի, ավելի ստույգ՝ նրանց արտաքին հովանավորների իրական մոտիվների մասին:

Հավատացեք՝ դա շատ կարևոր հանգամանք է, որովհետև 2018-ի, այսպես կոչված, հեղափոխությունը երկրին ոչ թե սեր ու զարգացում բերեց՝ ինչպես խոստացվում էր, այլ միանգամայն այլ իրականություն, որը կասկածի տակ դրեց Հայաստանի ինքնիշխանությունը, Արցախի գոյությունը:

Փաշինյանն՝ իշխանության գալուց հետո, քարոզչական հնարավոր տեխնոլոգիաների օգնությամբ «հաջողությամբ» պառակտեց մեր հասարակությանը՝ դուռ բացելով թշնամու, մահաբեր պատերազմի համար:

Այս գլոբալ հետևությունը կարող ենք անել ինքնուրույն, բայց «հեղափոխական բովանդակության» բոլոր էջերը պետք է լրացվեն՝ դրա իրական մոտիվները մինչև վերջ հասկանալու համար:

Վահրամ Բագրատյան