Ապրիլյան պատերազմի մասնակիցների նվիրումը չպետք է մոռացության մատնվի, և սա է հիմա ամենակարևորը․ Թաթոյան

ՀՀ նախկին ՄԻՊ Արման Թաթոյանը գրում է․ 

«Ինը տարի առաջ՝ 2016թ. ապրիլի 2-ին, Արցախի նկատմամբ ադրբեջանական հարձակումով սկսվեց Ապրիլյան պատերազմը։ Առաջին օրվանից, որպես ՀՀ մարդու իրավունքների պաշտպան, մեկնելով Արցախ՝ անձամբ ականատես եղա ադրբեջանական զինված ուժերի հանցանքներին։ Ստիպված էինք արձանագրել, հավաքագրել մեր հայրենակիցների հանդեպ ադրբեջանական վայրագությունների փաստերը։ 

Նախ, թիրախային հարձակումների հետևանքով սպանվեց Ճարտարի բնակիչ 12-ամյա Վաղինակ Գրիգորյանը, վիրավորվեց ևս 4 երեխա։ 
Թալիշում ադրբեջանական զինվորականները խոշտանգեցին և դաժանաբար սպանեցին տարեց ամուսիններ Ռազմելա Վարդանյանին, Վալերիկ Խալափյանին և նրա 92-ամյա մորը` Մարուսյա Խալափյանին՝ նրանց իսկ տանը։
Զինծառայող Քյարամ Սլոյանի գլխատումը ադրբեջանական զինվորները նկարահանեցին և հրապարակեցին՝ պարծենալով իրենց հանցանքով։ 
Դրանից բացի, լայնորեն սկսեցին կիրառել «Սոլնցեպյոկ» ծանր հրետանի, անօդաչու սարքեր և այլն: Հրետակոծվեց Մատաղիսի ջրամբարը և այլն:

Այս ամենի հիմքում ընկած էր ադրբեջանական իշխանության հովանավորությամբ տարվող հայատյացության և ռասիզմի քաղաքականությունը։

Հետագայում 2020թ. 44-օրյա պատերազմով, Հայաստանի նկատմամբ 2022թ. սեպտեմբերյան հարձակումներով, 2023թ. սեպտեմբերից Արցախի էթնիկ զտումներով, հայ գերիների նկատմամբ վերաբերմունքով ադրբեջանական վայրագությունները ոչ միայն չնվազեցին, այլև ստացան դաժանության նոր դրսևորումներ։ Ամեն անգամ հանցանք կատարողների անպատժելիությունը բերեց նոր հանցանքներ:

Ապրիլյան պատերազմը նշանավորվեց մեր հերոսների սխրանքներով, հանուն հայրենիքի պայքարով: Այն նշանավորեց մեր ազգային ոգու զորությունն ու ինքնության անաղարտությունը:

Ապրիլյան պատերազմի մասնակիցների, հայրենի հողի համար նահատակված մեր քաջորդիների սխրագործությամբ սերունդներ պետք է դաստիարակվել: Նրանց նվիրումը չպետք է մոռացության մատնվի, և սա է հիմա ամենակարևորը»։