Անհիշելի ժամանակներից Երևանի Աջափնյան վարչական շրջանի բանուկ խաչմերուկներից մեկում մեծ փոսերի աստղաբույլ է:
Ջանիբեկյան-Շիրազ խաչմերուկն ամսից ավելի է պարալիզացված է: Կանաչ լույսը պահում է 20 վայրկյան, սակայն այս ընթացքում հատվածը կարողանում է հատել մեկ կամ երկու ավտոմեքենա ընդամենը, այն էլ մեծ դժվարությամբ ու վնասներ կրելով: Թե քանի մեքենա է այս հատվածում վնասվել, վիճակագրություն, բնականաբար, չունենք:
Դե քաղաքային իշխանությունը, ի դեմս ՔՊ-ական Տիգրան Ավինյանի, զբաղված էր ավելի կարևոր գործերով՝ ընտրություններ էին, մեծ-մեծ խոստումներ տալու ժամանակահատված, ասֆալտապատման մասին անվերջ լոզունգներ հնչեցնելու առիթներ, բա հետո՞: Երդմնակալությունն էլ եղավ, Տիգրան Ավինյանն էլ վերջապես նստեց Երևանի քաղաքապետի պաշտոնին, ո՞ւ: Փոսերը ինչպես կային, այդպես էլ մնում են՝ գնալով ավելի մեծանալով ու ավելի վտանգավոր դառնալով:
Լավ, քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանը Երևանի այս հատվածով թերևս ամեն օր չի անցնում, չի տեսնում (ասենք թե), բա Աջափնյակի վարչական շրջանի ղեկավարը կամ նրա ենթակաները, որոնց կաբինետները ընդամենը մի կիլոմետր հեռավորության վրա են, նրանք, ի՞նչ է, օդո՞վ են տեղաշարժվում այն վարչական շրջանում, որտեղ ի պաշտոնե միտված են անել ամենը, որ քաղաքացիները բողոքելու տեղ չունենան:
Լավ, մինչև երբ վարորդները պետք է ամեն անգամ այս փոսի մեջ ընկնելով, հատկապես երբ երկու կաթիլ անձրև է գալիս ու ոչինչ չի երևում, վնասներ կրեն, վթարային իրավիճակներ ստեղծեն, ի վերջո հիշեն ձեր անցավորներին: Կրկնում ենք՝ այս փոսը նոր չէ, այն վաղեմի ժամանակներից է, այսպես ասած՝ քաղաքային նախորդ իշխանությունից եկող (թեև փաստացի էլի Ավինյանն էր քաղաքապետ, բայց դե):
Մաղթում ենք, որ հերթական անգամ, երբ ասֆալտապատման աննախադեպ ծավալներից խոսեք, այս փոսը ձեր աչքի առաջ գա, գիշերներն էլ երազում տեսնեք ու գոնե մի քիչ ամաչեք, քանզի պարապությունն էլ սահմաններ ունի:
