Իրանագետ Վարդան Ոսկանյանը գրում է.
««Միգուցե Էրդողանն այլևս ոտքի չկանգնի, ռուս խաղաղապահները կարող է փրկեն Արցախի հայությանը, կարող է չփրկեն, Իրանը չի թողնի որ «միջանցք» լինի, միջազգային դատարանը միջոցներ ձեռք կառնի կամ չի առնի, եվրոպացի դիտորդները էսկալացիա թույլ չեն տա կամ թույլ կտան» և այսպես շարունակ։
Եվ այստեղ, ցավալիորեն, ծագում է շատ կարևոր մի հարց. որպես ամբողջություն մենք ազգագրական բնութագրիչներով համայ՞նք ենք, թե՞ լիարժեք քաղաքական ազգ, որն ունի պետություն և որը պետք է ռազմավարական դաշինքներով չեզոքացնի Թուրքիայից բխող վտանգը, պաշտպանի արցախահայությանը փաստացի վերահաս բռնագաղթից, թքի միջազգային դատարանների ամուլ վճիռների վրա և 2020-ից այս կողմ գոնե առաջին անգամ շատ ցավոտ հարված հասցնի Բաքվի բարբարոսսկան վարչախմբի լկտի մռութին և այսպես շարունակ»։