Դավիթ

Դավիթ, հին հրեական ծագման անձնանուն է, թարգմանաբար նշանակում է «սիրելի», «սիրահար», «սիրեցյալ»: Բիբլիական այս անունը տարածված է ոչ միայն քրիստոնյա ազգերի մեջ, այլ նաև անցել  է մուսուլմանության մեջ։ Դավիթ անունը քրիստոնեության մեջ եղել է մկրտության ժամանակ տրվող անուներից մեկը։ Կապված է ռուս առաջին սրբերից՝ Գլեբի անվան հետ (Գլեբը եղել է նրա հեթանոսական անունը)։ Ըստ Ռրյուրիկոմիչ անվանահամակարգի, դարեր շարունակ իշխանները կրել են «երկու» անուն, Դավիթ անունը հաճախ զուգակցվել է Գլեբ անվան հետ, քանի որ այն եղել է բավականին տարածված, և որոշ ժամանակ երեխաներին արգելվել է անվանակոչել Գլեբ։ Սակայն որոշ հետազոտողներ պնդում են, որ դա երկաթե կանոն չի եղել, և ժամանակի ընթացքում Գլեբը դարձել է լիարժեք քրիստոնեական անուն։

Սամվել

Սամվել, Սամուէլ անունը առաջացել է եբրայերեն Semuel անունից։ Նշանակում է աստվածակոչ, աստվածադիր, տուրք Աստծո։ Ըստ Հյուբշմանի՝ Աստված լսեց («Arm. Gram»-335): Սամուել անունը գործածական դարձավ XIX դարի վերջերից՝ Րաֆֆու համանուն վեպի ազդեցությամբ։ Այժմ հանդես է գալիս միայն Սամվել ձևով, որից էլ ունենք Սամվելյան ազգանունը։

Գոռ

Գոռ անունը առաջացել է հայերեն գոռ բառից, որը նշանակում է հպարտ, գոռոզ։ Այս անունը հնում գործածական է եղել, բայց հետզհետե մոռացվել է։ Վերջին դարում կրկին տարածում է ստացել շնորհիվ Մուրացանի «Գևորգ Մարզպետունի» պատմավեպի։ Կա նաև փաղաքշական Գոռիկ ձևը։ 

Ռոբերտ

Ռոբերտ անունը գոյացել է գերմաներեն «hrod» և «berht» բառերի կապակցումից, որոնցից առաջինը նշանակում է «փառք», իսկ երկրորդը՝ «փայլուն, շողշողուն»: Ռոբերտների հմայիլ գույնը սպիտակն է, բույսը՝ սպիտակ քաջվարդը, քարը՝ շափյուղան: Նրանց կարգախոսն է՝ «Ո՛չ մի արկածախնդրություն»:

Վահրամ

Վահրամ անունը առաջացել է պահլավերեն Vahram անունից։ Այն գարուն է նշանակում։ Հ. Աճառյանը նույնացնում է Վահագն անվան հետ։ Միաժամանակ ապավինելով Հայսմավուրքի բացատրությանը՝ Վահրամ, որն անձրև է նշանակում։ Համեմատում է պահլավերեն varan, պարսկերեն baran բառի հետ։ Հավանական է գտնում անձրև նշանակությունը։ Կասկած չկա, որ Վահրամ անունը կապված է պահլավերեն Varhran աստծո հետ, որը Հրատ մոլորակն է։