Oգտատեր Նունե Գաբրիելյանը գրում է․

«Երբ ինչ որ մեկը բողոքում է արցախցիներից, կամ ասում է, թե ոնց պիտի ապրի արցախցին, ինչ պիտի անի, թող գա ինքը մի օր արցախցու ապրած կյանքով ապրի, հետո նոր խոսի, կամ խորհուրդներ տա։

Արցախցին, ամեն օր ահը սրտում , քնում և արթնանում է՝ մտածելով, որ միգուցե սա իր վերջին օրն է հայրենիքում։ Արցախցու ամեն օրը գոյապայքար է, մաշեցնող ու հյուծող արդեն 7 ամիս շարունակ ու չգիտես՝ մինչև երբ։ Ապրում ենք այսպես և շարունակում պայքարը հանուն հայրենիքի ու հայ մնալու։ Մեր խանութները ամբողջովին դատարկ են, մեր միակ միրգը ձմերուկն է, բանջարեղենից՝ լոբին ու կարտոֆիլը,մենք անգամ հացի համար ենք հերթ կանգնում, հերթերում ուշաթափվում և նորից ոտքի կանգնում ու շարունակում մեր պայքարը։ Արցախցին նաև ամեն օր այս արևի տապին կիսասոված աշխատանքի է գնում ոտքով, քանի որ տրանսպորտը գրեթե բացակայում է, իսկ հետո մեծ հույսով մասնակցում ցույցերին։ Ասացեք խնդրեմ, բացի արցախցուց ո՞վ կարող է 21-րդ դարում այսպես ապրել։ Արցախում գազ չկա, լույսը անջատումներով է և շատ հաճախ իմ Արցախը խավարի մեջ է անէանում։

Այո՛ , համոզված եղեք՝ մեր տեսակն ուրիշ է, մենք ուժեղ ենք, անկոտրում և միասնական»։

MediaHub-ը փորձում է Արցախի ձայնը լսելի դարձնել աշխարհին, ցույց տալ մարդկային ճակատագրերն այս աղետալի օրերին: Աշխարհը լուռ է, բայց լուռ հետևել, թե ինչ է կատարվում հայկական երկրորդ պետությունում մենք չենք կարող....